Czesław Miłosz, Rosja. Widzenia transoceaniczne. Tom I: Dostojewski - nasz współczesnyPublished on Oct 29, 2010Tom pierwszy esejów zebranych Czesława Miłosza poświęconych Rosji, jej kulturze, literaturze, historii i polityce. Czeslaw Milosz's collected essays ... Zeszyty Literackie

Fragment wywiadu przeprowadzonego z Wojciechem Cejrowskim podczas 15. Targów Książki w Krakowie.Pełna relacja:http://www.youtube.com/watch?v=_d_7rsIJCxERozma

Królowie czytelniczych rynków 4 sierpnia 2020 Carycą kryminału w Rosji została Polka Joanna Chmielewska – pod tym pseudonimem tworzyła Irena Barbara Kuhn, z domu Becker (1932–2013). Ukończyła architekturę i dosyć długo pracowała w zawodzie, ale ostatecznie wybrała pisarstwo. Debiutowała literacko w wieku 26 lat, by od 40. roku życia zająć się wyłącznie literaturą. Chociaż najbardziej znana jest z kryminałów, pisała też komedie obyczajowe, książki dla dzieci i młodzieży, poradniki. W kraju sprzedało się ok. 6 mln jej książek – jest to jednak niewiele w porównaniu z sukcesami na Wschodzie. Oryginalny tytuł tekstu: "Królowie czytelniczych rynków" ^{Poniżej wyświetlono 10 spośród wszystkich 10 podkategorii tej kategorii. Rosyjscy pisarze według wieków ‎ (6 kategorii)} ^{Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki Strony w kategorii „Rosyjscy pisarze” Poniżej wyświetlono 20 spośród wszystkich 20 stron tej kategorii.}

W ten sposób powstała książka Dziennik z podróży do Rosji z rewelacyjnymi zdjęciami Roberta Capy, z którą obecnie możemy zapoznać się za sprawą wydawnictwa Prószyński i S-ka. Dziennik z podróży do Rosji to jednak nie tylko znakomity tekst Steinbecka, ale również fascynujące fotografie Capy, które znajdziemy w tym wydaniu.

Nawet najwięksi luminarze rosyjskiej kultury często nie mogli się powstrzymać przed szczerymi wypowiedziami na temat niewolniczych schematów, w których tkwi umysłowość wszystkich warstw ich narodu, jego zbrodniczych skłonności i powszechności życia w pogardzie dla wszelkich ludzkich zasad. Mikołaj Gogol szukał przyczyn w sposobie organizacji państwa. W nowelach pisał na przykład, że wynagrodzenia urzędników były często tak niskie, że nie sposób się było z nich utrzymać. Władze jednak się tym nie przejmowały, wiedząc, że i tak większość dochodów każdego urzędnika stanowią łapówki. Podwyżek więc nie dawały, a korupcję tolerowały, co oczywiście przeobraziło całe państwo w jedno wielkie bandyckie monstrum. Jeśli pojawił się ktokolwiek uczciwy – nim zdołał pisnąć, już go wdeptywano w ziemię. I takie stosunki stały się normą wszędzie: w cerkwi, wojsku, policji, gospodarce, a w ślad za nimi w życiu każdej społeczności i każdej rodziny. - Autopromocja - KLIKNIJ NA GRAFIKĘ- Iwan Turgieniew pisał, że Rosjanin to największy i najbardziej zuchwały kłamca na świecie. Wszechobecną patologię, wrodzoną demoralizację i rozkoszowanie się w wyrządzaniu zła Iwan Szmielow opisywał słowami: Rosjanie to lud, który nienawidzi wolności, uwielbia niewolnictwo, kocha kajdany na swoich rękach i nogach oraz swój własny brud zarówno fizyczny, jak i moralny. I do jednego jest tylko gotów w każdej chwili – do stłamszenia wszystkich i wszystkiego. Podobnie uważał Fiodor Dostojewski: Rosjanie to naród, który wędruje po Europie i szuka, co by tu można rozwalić, co zniszczyć. I chętnie zrobi to dla samej tylko rozrywki. Jakby wtórował mu Maksym Gorki: Najważniejszym sukcesem narodu rosyjskiego jest jego sadystyczne okrucieństwo. Przez całe swe życie obcował z tym sadyzmem polski pisarz, Ferdynand Ossendowski, dlatego nie zaskoczyła go wszechobecna rzeź, jaka od przewrotu z jesieni 1917 roku stała się codziennością całej Rosji. Znającego ten kraj nie zdziwiło ani to, że po wymordowaniu milionów ludzi powszechnym obrazkiem były wygłodzone i schorowane dzieci, którym zamordowano rodziców ani też to, że decyzją bolszewickiej władzy setki tysięcy (o ile nie miliony) tych dzieci zabito w ramach zarządzonych polowań na ludzi. Setki tysięcy kilkulatków zabito, strzelając do nich jak do kaczek czy szczurów, bez ostrzeżenia. Takim właśnie sposobem rozwiązano wtedy problem bezdomnych, schorowanych i umierających z głodu sierot. W czasach tych Iwan Bunin pisał: Ze zgrozą myślę o tym, kogo urodzi to pijane krwawe bydło, które przechwyciło władzę w Rosji i o tym, co się będzie działo w Rosji za dwa – trzy pokolenia. Aż strach myśleć, bo jest to przecież przerażająco oczywiste. Na jakąkolwiek pozytywną zmianę nie miał też nadziei Michaił Sałtykow -Szczedrin piszący: Obudźcie mnie za sto lat i zapytajcie, co teraz robią Rosjanie, a ja wtedy od razu wam odpowiem: to, co zawsze – piją i kradną. W biografiach Józefa Piłsudskiego często opisywane są jego pobyty w Rosji. Bywało, że w jakimś mieście musiał zmienić pociąg, co dawało szansę spaceru i poznania okolicy. Którymś razem musiał czekać na przesiadkę cały dzień, a było to na dworcu znajdującym się kilka kroków od Kremla. Piłsudski także wtedy wolał jednak cały ten czas spędzić w poczekalni. Pytany o przyczynę miał odpowiedzieć, że Rosję zna tak dobrze, że wszystko, co rosyjskie napawa go odrazą. W wielu też swoich wypowiedziach podkreślał, że istotą rosyjskiej duszy jest bezbrzeżna nienawiść do wolności. I takie jest odwieczne źródło rosyjskiej nienawiści do Polski, takie też, znanej od niezliczonych pokoleń, rosyjskiej żądzy jej zdeptania. Według Piłsudskiego – Polak, choćby i nic nie robił, musi być przez Moskala postrzegany jako wróg. Bo istotą tożsamości Polaka jest wolność, czyli to, co w Rosjanach uruchamia agresję i wolę zniszczenia. Z każdym sąsiadem trzeba jakoś żyć. Być może też z każdym, pomimo najgłębszych nawet podziałów, da się też znaleźć niekoniecznego porozumienia. W przypadku relacji z Rosją trzeba zastosować stare angielskie przysłowie: Najsolidniejsze płoty budują najlepsze sąsiedztwo. Znając jednak rosyjską skłonność do wyłamywania płotów wszystkich sąsiadów i napawania się zniszczeniami, tak jak teraz na Ukrainie, musimy być czujni. Musimy też mieć pod ręką maczugę, która zapewni utrzymanie właściwych relacji i zagwarantuje zachowanie odpowiedniego dystansu. Artur Adamski My, Słowianie, czyli o polsko-rosyjskich sympatiach i antypatiach 21 marca 2014 16:00 | Aktualizacja 16 marca 2016 12:13 7 min czytania Wszyscy miłośnicy książek znają autorów takich jak Lew Tołstoj, Fedor Dostojewski czy Nikołaj Gogol. Literatura rosyjska głęboko naznaczyła drogę listów, a od jego (ponownych) narodzin (w tym rosyjskim Złotym Wieku, który był XIX) jego poezja, powieści i opowiadania stały się uniwersalne. Ale co sprawia, że literatura rosyjska jest tak uniwersalna? A przede wszystkim, czym jest literatura rosyjska, poza jej kontekstem geograficznym? Najważniejsze cechy literatury rosyjskiej W tym artykule postaramy się rozwikłać 6 podstawowych cech literatury rosyjskiej, które w mniejszym lub większym stopniu są wspólne dla wszystkich jej autorów. Powiązany artykuł: „100 polecanych książek, które powinieneś czytać przez całe życie” 1. Literatura rosyjska jako skarga społeczna Wiele lat przed październikowymi rewolucjonistami dotknęli rany i potępili nieszczęścia i… opresji, w której pogrążył się kraj, XIX-wieczni pisarze już tę rzeczywistość odzwierciedlili w literatura. Pierwszym pisarzem, który dokonał społecznego donosu (a zarazem pierwszym wielkim pisarzem rosyjskiej ojczyzny, wielkimi literami), był Aleksander Puszkin. Uznany przez swój naród za „ojca literatury rosyjskiej”, Puszkin potępiał tyranię w wersecie, kłamstwa i ucisk, a także hipokryzja i frywolności arystokracji peterburskiej i moskiewski. W swojej najważniejszej pracy Eugeniusz Oniegin, oferuje nam satyryczny i tragiczny zarazem portret rosyjskiego szlachcica żyjącego oddany rozsypce, nie biorąc pod uwagę bólu tych, które ciągnie na swojej drodze. Godny kontynuator twórczości Puszkina, Nikołaj Gogol zadomowił się na polu literatury rosyjskiej kilka lat po zniknięciu jego poprzednika, zmarłego zresztą przez absurdalny pojedynek, w najczystszym stylu Romantyczny. Podobnie jak Puszkin, Gogol nasyca swój realizm magicznym i poetyckim oddechem, co można doskonale prześledzić w jego arcydziele, Martwe duszedla wielu pistolet startowy społecznej krytyki literatury rosyjskiej. Na Martwe duszeGogol wygłasza zjadliwą satyrę na wiejską Rosję, w której chłopów chłopskich wciąż można było kupować i sprzedawać jak zwierzęta. Ten sarkastyczny aspekt pozostał odtąd związany z literaturą rosyjską i był to pojazd, za pomocą którego autorzy kwestionowali otaczający ich świat. Po Puszkinie i Gogolu wszyscy, absolutnie wszyscy rosyjscy pisarze, w taki czy inny sposób, wkładają swoje ziarno piasku w społeczne potępienie. Czy to Dostojewski z jego… Zbrodnia i kara albo ich Podziemne historie; Maksym Gorki z Podziemie (gdzie portretuje życie w schronisku dla bezdomnych) czy, ostatnio, Vassili Grossman z Wszystko płynie, gdzie zostawia nam prymitywne świadectwo życia i cierpienia więźniów syberyjskich obozów pracy. 2. Szukaj prawd życia the Aby w pełni zrozumieć literaturę rosyjską, konieczne jest włączenie się w ich rozważania. Rosjanie nie tylko opowiadają historię: zadają sobie pytania, zadają sobie pytania. Każda rosyjska powieść to ważne zadanie: po pierwsze, o sensie życia jednostki; po drugie, o roli tej osoby w uniwersalnym rynsztunku. Szostakowski powiedział, że rosyjska literatura pragnie sprawiedliwości boskiej i ludzkiej. I tak jest. W pewnym sensie możemy uznać cały jego różaniec pisarzy za swego rodzaju „mesjasza” prawdy. I przez swoje pióra bohaterowie wyłapują tego świadka. Andréi Volkonsky, z kolosalnego Wojna i pokój, zastanawia się nad sensem życia i przyczyną śmierci. Kiedy ciężko ranny kładzie się na polu bitwy i patrzy w niebo, mówi sobie, że nie chce umierać. W ten sam sposób Iván Ílich, również z Tolstonian Śmierć Iwana Iljicza, leżąc na łożu śmierci, porusza w strasznym monologu wewnętrznym o sensie swojego istnienia. A Obłomow, bohater powieści Iwana Gonczarowa o tym samym tytule, spędza dni leżąc w kanapie w twoim domu, bez żadnego istotnego celu, dopóki nie zaczniesz podnosić znaczenia istnienie... Nie sposób, powtarzamy, zrozumieć literaturę rosyjską, nie mając na uwadze tej właśnie słowiańskiej potrzeby poszukiwania tajemnic życia i śmierci.. Z tego powodu prace rosyjskie, zwłaszcza XIX-wieczne, są pomnikami duszy i ludzkiego cierpienia, w których wszyscy możemy poczuć odzwierciedlenie. 3. satyra Poszukiwanie prawdy nie jest przeszkodą dla Rosjan w rozmieszczeniu w swojej literaturze całej swojej humorystycznej artylerii. W rzeczywistości, jak już widzieliśmy w pierwszej części, często używają oni satyry i sarkazmu jako narzędzia społecznego potępienia. W jednym z największych dzieł, jakie dała literatura rosyjska (w tym przypadku z czasów sowieckich), Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, autor obficie posługuje się kpiną i humorem, by skonstruować miażdżącą krytykę stalinowskiego ZSRR. To oczywiście przyniosło mu ostracyzm i zapomnienie. Jego powieść została wydana dopiero w dekadzie lat 60., z pełnym otwarciem politycznym (i obficie cenzurowana); to znaczy ponad 20 lat po jego śmierci. W argumentacji Mistrz i Małgorzata ma odcienie fantastycznej historii. Diabeł, udając profesora Volanda, przybywa do Moskwy i postanawia przekręcić wszystko i odkryć najbardziej surowe sekrety Partii Komunistycznej i jej ludzi. W jego mesjańskiej pracy lubimy nawet Diabła, bo na dodatek jest miły i atrakcyjny. Styl Bułhakowa, świeży i nowoczesny, wywołał prawdziwą sensację wśród Rosjan tamtych lat lat sześćdziesiątych, przyzwyczajony do krojów i monotonnej literatury sowieckiej lat dyktatury Stalina. 4. Epicki Wszystkie rosyjskie opowiadania, jakkolwiek krótkie, są nasycone epickim uczuciem, które sprawia, że są ogromne, kosmiczne, ponadczasowe. A to dlatego, że, jak już widzieliśmy, ich widoki wykraczają poza kontekst społeczny i geograficzny i stają się uniwersalne. Nie musisz czytać Wojna i pokój stanąć twarzą w twarz z epopeją literatury rosyjskiej. Nie jest to kontekst wojny ani rewolucji (jak w przypadku Dr Żywago Borisa Pasternaka), co porównuje literaturę rosyjską z Iliadą Homera. To nieusuwalny znak ludzkiego światopoglądu, uniwersalnego cierpienia. Literatura rosyjska nie mówi o Rosjanach, mimo że ogranicza się do Moskwy, Sankt Petersburga, Uralu czy syberyjskich stepów. literatura rosyjska mówi o całej ludzkości. Może jesteś zainteresowany„5 różnic między mitem a legendą” 5. Pesymizm To cień, który zawsze wisi nad tekstami rosyjskimi. Nie może nie dojrzeć siebie w nieszczęsnych portretowanych przez Dostojewskiego, Gorkiego czy Grossmana. W niekończących się wewnętrznych monologach bohaterów zawsze pojawia się aura żalu, melancholii, która porusza nami i wstrząsa nami w środku. Jednak rosyjski pesymizm nie jest pesymizmem Emila Zoli. Pisarz przyrodnik portretuje nieszczęścia swojej rodzinnej Francji, ale jego wizja jest surowa, naga. Zamiast tego rosyjski pisarz (Tołstoj, Dostojewski) przekracza tę nędzną rzeczywistość i wynosi ją do poezji. Rosjanie widzą życie takim, jakie jest (są ekspertami w cierpieniu z powodu własnej historii), ale zawsze jest w nich tęsknota za pięknem, światła, transcendencji. I to pragnienie transcendencji prowadzi nas do szóstej i ostatniej cechy. 6. Duchowość Zostawiłem ten punkt na koniec właśnie dlatego, że uważam, że jest on najważniejszy, jeśli chodzi o zagłębianie się w rosyjskie litery. Cała rosyjska literatura jest przesiąknięta duchowością. Absolutnie wszystko. Właśnie ze względu na poszukiwanie prawd ludzkich i boskich (a więc uniwersalnych), historie i ich bohaterowie budują pomost ku transcendentnemu. Jednym z najwspanialszych tego przykładów jest postać Raskolnikowa, bohatera kolosalnego Zbrodnia i kara. Raskolnikow to młody student mieszkający w slumsach w Sankt Petersburgu, który morduje starego lichwiarza, który jest jego sąsiadem. Przestępstwem w zasadzie jest kradzież biżuterii i pieniędzy. Stopniowo jednak zgniłe pozostałości, które kryją się w duszy Raskolnikowa, wychodzą na powierzchnię i pokazują, że akt jest raczej wynikiem zaburzenia „duszy”o głębokim rozczarowaniu życiem i jego sensem. Powieść to prawdziwa pieśń przebaczenia i odkupienia. Najpierw jesteśmy świadkami upadku głównego bohatera, a stopniowo jego powolnego wznoszenia się (i wiele wzlotów i upadków) ku jego przebłaganiu ręką Sonyi, młodej prostytutki, która gra rolę anioła wyzwalające. Coś podobnego znajdujemy w jednym z ostatnich dzieł Lwa Tołstoja, Zmartwychwstanie, gdzie sam tytuł jest dość wymowny i wyrazisty. W tej powieści Nekhliudov, arystokrata, który w młodości uwodzi i porzuca dziewczynę swojej hacjenda, wkracza na własną drogę do przebaczenia, broniąc się po latach przed zbrodnią, która nie zadanie... Wejście w świat literatury rosyjskiej to jednocześnie trudne i fascynujące przedsięwzięcie. Ścieżka, która czasem jest nieco kamienista (jak ścieżka Raskolnikowa lub Nekhliúdova), ale która przy odpowiednich wskazówkach lekturowych może stać się wspaniałą pielgrzymką w głąb naszej duszy. Odniesienia bibliograficzne: Tołstoj, L. (2010). Wojna i pokój. Barcelona: Australia. Gogola, N. (2013). Martwe dusze. Barcelona: Australia. Bułhakow, M. (2018). Nauczyciel i Margarita. Barcelona: Debolsillo. Nabokov, V. (2016) Kurs literatury rosyjskiej. Barcelona: Od redakcji B. Pikouch, N. (2011). Pięć esejów o współczesnej literaturze rosyjskiej. Meksyk Stulecie człowieka. Nie jest to kolejny reportaż o Putinie, których teraz jest wiele na rynku. Jest to książka o Rosjanach i życiu w Rosji. Przywykliśmy stwierdzać, że Rosja to stan umysłu, że nie da się jej zrozumieć itd. Z tym stereotypem zmierza się p.

Kim są dziś najbardziej znani ludzie w Rosji? Dla kogo jest młodsze pokolenie i dla dorosłych? Kto dziś wie więcej - bohaterowie przeszłości lub współcześni? Spróbujmy to rozgryźć. Znani ludzie Lista "Famous People of Russia" zawiera wiele postaci. Są to politycy, pisarze, artyści i muzycy. Ostatnio ranking najpopularniejszych rosyjskich osobowości został opracowany na podstawie zapytań w Internecie. Kto jest bardziej zainteresowany, dostaje ocenę. Kim oni są - najbardziej znani ludzie Rosji? Ranking liderów Dla większości czytelników nie będzie zaskoczeniem, że obecny prezydent Władimir Putin stał się najbardziej znaną osobą w Rosji. Urodził się w Petersburgu. W czasach Związku Radzieckiego służył w Komisji Bezpieczeństwa Państwowego, w szczególności pracował w NRD. Nazwiska znanych osób z Rosji są dobrze znane wszystkim. W przypadku Putina potwierdzają to wybory prezydenckie. Trzy razy wygrał wyścig, otrzymując wsparcie od co najmniej 60 procent głosujących, którzy przybyli do urn. Przed prezydenturą Putin zajmował stanowisko szefa Federalnej Służby Bezpieczeństwa, a następnie pełnił funkcję premiera przez sześć miesięcy. Przed Nowym Rokiem 2000 Putin zastąpił Borysa Jelcyna, który zrezygnował. Przed wyborami był na stanowisku Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Teraz Putin jest u władzy na trzecią kadencję. Niewiele wiadomo o jego życiu osobistym. Rozwiódł się z żoną. Ma dwie córki, których osobowości i miejsce pobytu nie są nagłaśniane. Jako premier Drugą najpopularniejszą osobą był obecny premier, były prezydent Rosji Dmitrij Anatoliewicz Miedwiediew. On również słusznie wszedł na listę "Znanych ludzi w kraju Rosji". Na początku 2000 roku był na czele rady dyrektorów jednej z największych rosyjskich firm, Gazpromu. W 2008 roku wygrał wybory prezydenckie w Rosji. Większość jego działań pamięta o zaostrzeniu walki z korupcją, łagodniejszej polityce na arenie międzynarodowej i pasji głowy państwa do nowoczesnych technologii. To w jego czasach słowa "innowacje" i "gadżety" powstały w codziennym życiu Rosjan. W 2012 r. Został zastąpiony przez Władimira Putina na tym stanowisku, a Miedwiediew został premierem i poprowadził partię polityczną Jedna Rosja. W tych pozycjach pozostaje w obecnym czasie. W szczególności nadzoruje realizację największych projektów krajowych w kraju. Mimo bardziej restrykcyjnej polityki zagranicznej, podczas jego prezydentury doszło do konfliktu zbrojnego w Abchazji między armiami rosyjskimi i gruzińskimi. Wielu ochrzciło to Wojną Pięciodniową. Rosyjska powieść epicka Nie tylko nasi współcześni znaleźli się na liście "Znani ludzie Rosji". Martwe w nim też są obecne. Na przykład pisarz Lwa Tołstoj. Jest to jeden z największych i najpopularniejszych pisarzy i myślicieli XIX wieku. I nie tylko w Rosji, ale na całym świecie. Jego powieści są odczytywane w różnych częściach globu. Jego wyjątkowość polega na tym, że nawet za życia był uznawany za największego z pisarzy rosyjskich. Tołstoj słusznie nosi tytuł "słynnego człowieka z Rosji". Niemal wszystkie jego powieści wciąż są publikowane w języku angielskim. Uważany jest za jednego z założycieli nowego etapu światowego realizmu. Miał silny wpływ na humanistów z całego świata, a także na rozwój realistycznych tradycji. Jego powieści i historie były wielokrotnie filmowane przez najbardziej znanych reżyserów. Na przykład całkiem niedawno w Stanach Zjednoczonych przyszła kolejna mini-seria o jego epickiej wojnie i pokoju. Pierwszy prezydent Rosji Lista "znanych ludzi Rosji" zawsze obejmuje pierwszego prezydenta, Borysa Jelcyna. Doszedł do władzy w 1991 roku w wyniku upadku Związku Radzieckiego. Pochodzący z regionu Swierdłowsku, w czasie pierestrojki był uosobieniem demokratycznych trendów, które były wówczas tak popularne w kraju. W 1991 r. Został wybrany pierwszym i jedynym przewodniczącym RSFSR. Z jego imieniem zmiany w kraju są ze sobą powiązane. Przede wszystkim jest to rozgłos, przejście od gospodarki planowanej do rynkowej. Wiele jego polityk zawiera wiele roszczeń. Jest obwiniany upadek ZSRR wojna w Czeczenii, niestabilna sytuacja gospodarcza w kraju, szalejąca bandytyzm i przestępczość. Jednocześnie eksperci zauważają, że tylko pod Jelcynem działały niezależne media, pojawiła się koncepcja "własności prywatnej" i zdolności do prowadzenia działalności. Diva Ludzie kreatywnych zawodów są tak samo popularni jak politycy. Nic więc dziwnego, że piosenkarka Alla Pugacheva znalazła się na liście "Znanych ludzi Rosji XXI wieku". Nawet pomimo tego, że jej kariera rozpoczęła się na długo przed nowym tysiącleciem. Była kiedyś najpopularniejszą wykonawczynią na scenie krajowej. W repertuarze Pugachevy jest pół tysiąca piosenek. I zostały przetłumaczone na dziesiątki światowych języków, śpiewane przez piosenkarzy pop w różnych krajach świata. Oprócz ZSRR i Rosji, albumy i albumy Pugachevy były również publikowane w Niemczech, Polsce, Bułgarii, a nawet Japonii i Korei Południowej. Łączny nakład wszystkich dysków przekroczył ćwierć miliarda sztuk. Nazwa Alla Pugacheva jest dobrze znana nie tylko w Rosji, ale także w krajach Europy Wschodniej i Północnej. W naszym kraju konsekwentnie uznawana jest za najpopularniejszą śpiewaczkę od połowy lat 70. do lat 90. A teraz nie traci swojej sławy. Nawet pomimo wieku. Ma 67 lat. Pugacheva oficjalnie zaprzestała działalności w 2010 roku, kiedy miała 60 lat. Jednocześnie nadal pojawia się publicznie i prowadzi twórcze działania. Pugacheva regularnie bierze udział w różnych talk showach jako gwiazda gościnna, ekspert lub członek jury. Jest żoną słynnego mistrza parodii Maxima Galkina. Ma dwie córki, syna i już trzech wnuków. Era głosu Lista "Sławnych ludzi Rosji" byłaby niepełna bez Władimira Wyszyńskiego. Ten słynny poeta i muzyk zmarł prawie 40 lat temu, ale jego piosenki są wciąż słuchane przez tych, którzy odnaleźli go żywego i udali się na jego koncerty, a także tych, którzy urodzili się wiele lat po jego śmierci. Wyszocki jest wyjątkowym poetą, któremu udało się napisać teksty do wszystkich sektorów społeczeństwa bez wyjątku. Śpiewał o zbrodniarzach, o żołnierzach frontowych, o naukowcach i o chłopach. Wszyscy uważali, że autor zna najważniejsze rzeczy dotyczące swojego życia i zawodu. Wielu było głęboko przekonanych, że nie będąc ani żołnierzem pierwszej linii, ani przestępcą, nie można pisać takich tekstów. Ale Vysotsky był nie tylko poetą, ale także wspaniałym aktorem, który grał w tak znanych filmach jak "Vertical", "Dangerous Tours", "Miejsce spotkania nie może być zmienione". Jak zwykle wykonał swoje utwory na scenie. gitara siedmiostrunowa. Był także jednym z kluczowych aktorów Teatru Taganka. Zagrał w ponad 20 spektaklach, w tym pojawił się na obrazie Hamleta Szekspira. Zgodnie z wynikami ankiety VTsIOM, na liście idoli ubiegłego wieku, był on drugi po jednej osobie. Pierwszy człowiek w kosmosie Rosjanie nazwali Yuri Gagarin idolem XX wieku. Pierwszy mieszkaniec planety Ziemi wyszedł w kosmos. Gagarin, urodzony krótko przed II wojną światową w małej wiosce w regionie Smoleńska, marzył o niebie od dzieciństwa. Marzył o zostaniu pilotem, więc poszedł studiować w Saratowie. Wkrótce wszedł w eksperymentalny program przygotowania do pierwszego załogowego lotu w kosmos. Oczywiście przygotowywano kilka osób, które miały latać, nie było wiadomo do ostatniej chwili. Szczęśliwy bilet padł Jurij Gagarin. Na rakiecie "Wostok" zaczął 12 kwietnia 1961, otwierając wiek kosmiczny dla ludzkości. Jego lot trwał 108 minut. Następnie z powodzeniem wylądował w pobliżu miasta Engels w regionie Saratów. Gagarin błyskawicznie stał się światową celebrytą. Został zaproszony za granicę, odwiedził co najmniej 30 stanów, jadł obiad z Królową Wielkiej Brytanii. To prawda, że nie był już przeznaczony do lotu w kosmos. Ale pozostał w samolocie, przetestował nowy samolot. Tragicznie zmarł w 1968 roku, wykonując loty szkoleniowe na samolocie MiG. Jego śmierć stała się żałobą narodową w całym kraju. Słońce rosyjskiej poezji Mówiąc o najsłynniejszych Rosjanach, nie można zapomnieć o XIX-wiecznym poecie Aleksandrze Siergiejewiczu Puszkinie. W Rosji nie ma osoby, która nie znałaby co najmniej kilku jego wierszy. Poezja Puszkina odbywa się w szkole i na uniwersytecie, ale można z całą pewnością stwierdzić, że do tej pory nie było możliwe gruntowne jej przestudiowanie. W jego wierszach jest tyle ukrytych znaczeń i znaków. Puszkin - założyciel rosyjskiego języka literackiego. Wychowany na literaturze francuskiej i opowieściach swojej niani Ariny Rodionnej, udało mu się stworzyć najlepsze utwory poetyckie, z których język rosyjski nadal jest dumny.

Rozmawiają dwa rekiny w kategorii: „Śmieszne kawały o Rosjanach”. Na międzynarodowej wystawie lotniczej w Paryżu, wśród najnowszych maszyn cywilnych i wojskowych, zdumieni eksperci zobaczyli AN - 24, muzealny dwupłat eksponowany przez Rosjan.

↓↓ pokaż więcej autorów ↓↓ Galeria - kliknij aby powiększyć Kombinacje kategorii Cytaty o Rosji i o narodach (35)Cytaty o Rosji i o Polsce (20)Cytaty o Rosji i polityczne, o polityce (8)Cytaty o Rosji i o sobie (4)Cytaty o Rosji i obserwacje (4)Cytaty o Rosji i katastroficzne, pesymistyczne (3)Cytaty o Rosji i o Ukrainie (3)Cytaty o Rosji i śmieszne (3)Cytaty o Rosji i moralizatorskie, etyczne (2)Cytaty o Rosji i o Chinach (2)Cytaty o Rosji i o II wojnie światowej (2)Cytaty o Rosji i o Niemczech (2)Cytaty o Rosji i o Żydach, Izraelu (2)Cytaty o Rosji i populistyczne (2)Cytaty o Rosji i przysłowia (2)Cytaty o Rosji i wojskowe, o wojnie (2)Cytaty o Rosji i z przysłów polskich (2)Cytaty o Rosji i Ironiczne (1)Cytaty o Rosji i o Białorusi (1)Cytaty o Rosji i o Europie (1)Cytaty o Rosji i o Francji (1)Cytaty o Rosji i o Unii Europejskiej (1)Cytaty o Rosji i o cierpieniu, smutku (1)Cytaty o Rosji i o człowieku, ludziach (1)Cytaty o Rosji i o dniu (1)Cytaty o Rosji i o dzieciach (1)Cytaty o Rosji i o przyrodzie, naturze, biologii (1)Cytaty o Rosji i o strachu (1)Cytaty o Rosji i o umyśle, duszy (1)Cytaty o Rosji i o wolności (1)Cytaty o Rosji i o władzy (1)Cytaty o Rosji i o złu (1)Cytaty o Rosji i oskarżycielskie (1)Cytaty o Rosji i pochwalne (1)Cytaty o Rosji i religijne, o religii (1)Cytaty o Rosji i socjalistyczne, komunistyczne (1)Cytaty o Rosji i wspominające (1)Cytaty o Rosji i zaczepno-obronne (1)Cytaty o Rosji i życiowe, o życiu (1) ↓↓ pokaż więcej kombinacji kategorii ↓↓ Losowy obrazek z cytatem - co 10 minut losowanie Umieść ten obrazek na swojej stronie / blogu, kopiując kod html poniżej, a co 10 minut pojawi się losowy cytat z tej kategorii: Tam gdzie stanie żołnierz sowiecki, tam już jest Związek Radziecki. Tajniki polityki? Podpisać dobry traktat z Rosją. Skąd jeszcze lepiej widać rosyjską rewolucję niż spoza krat przez nią wykutych? Rosja nie była ani Zachodem ani Wschodem. Rosja była oddzielnym kontynentem, oddzielną cywilizacją, których było kilkanaście na Ziemi. Np. cywilizacja Chińska, Indyjska, Muzułmańska, nie było ich więcej niż kilkanaście. - W Rosji ludzie dzicy, bardzo agresywni. Jak w głuszy samochód nawali, a noc idzie, od razu w głąb lasu. Tam stawiać namiot. - Zima za pasem. - Do lasu, mówię. Do wilków, nie do ludzi. Rosyjska dusza jest jak spaniel, nawet jak mu jest wesoło, ma mordę rozpaczliwie smutną. Zaproś rosyjskiego chłopa do domu, a on położy nogi na stole. Uwierzcie mi jestem wiernym przyjacielem Narodu Rosji. Nigdy nie podniosę ręki i każdego będę zniechęcał do ataku na Rosję. Natomiast zaatakowany będę się bronił i do obrony namawiał. Zrobię wszystko by pomóc Rosji. Macie niedobry system polityczny, który umożliwia jednostce przez wielość kadencji budowanie bandyckich grup zagrażając pokojowi świata i mordujących jak dziś Ukrainę, w tym i Was Rosjan. To ten Wasz system politycznym, który dla dobra Was, chcę pomóc Wam zmienić. Ten system pozwolił Stalinowi dziś Putinowi jutro podobnym na te barbarzyńskie czyny. Czy trzeba więcej dowodów ?! Nie musicie wydawać 5 milionów Euro na osądzenie mnie jestem gotów stawić się w Moskwie i spotkać otwarcie publicznie ZE WSZYSTKIMI TYMI OSKARŻENIAMI, OSKARŻYCIELAMI z Waszej telewizji. Kapitalizm wymyślili Sowieci żeby socjalizm był lepszy. Zupełnie nie boję się Rosji. Nie widzę z jej strony żadnego zagrożenia. Zmiany w Rosji będą zmierzać w kierunku stabilizacji i demokracji. Ale droga jaką Rosja ma do przebycia będzie niewspółmiernie dłuższa niż ta jaką przeszły kraje Europy Wschodniej. W imię prawdziwej przyjaźni z Rosją należy z nią rozmawiać jak równy z równym (…). Szacunek do Rosji nie powinien nam pozwalać na to, aby traktować ją jak upośledzonego, chorego czy jak dziecko, które wymaga specjalnej troski i którego kaprysy, choćby nie wiem jak niebezpieczne, należy rozumieć i tolerować. Istnieje w Rosji liczna kategoria ludzi, którzy traktują ją jako jedno z głównych swoich zadań atakowanie innych za brak zmysłu praktycznego. Czynią to zawzięcie, z natrętnością much. Oskarżają wszystkich oprócz siebie. Cytaty pochodzi z: Biesy Ze śmieci, z niczego, stali się miliarderami którzy niczego dla Rosji nie zrobili. Chapnęli to co im bezpłatnie, lub prawie bezpłatnie dali. Chapnęli i stali się miliarderami. U nas to nazywało się polityczna klasa, to kilkuset ludzi którzy ogłosili: jestem profesjonalnym politologiem, jestem ekspertem od prawa, wy trzymacie nos w swojej czarną ziemię a my za was zdecydujemy. Wydawałoby się, że w ciągu tysiąca stu lat istnienia Rosji jako państwa popełniono, wiele złych i strasznych czynów! Ale czy wśród nich był kiedykolwiek tak wielomilionowy czyn, jak ten: oszukać własnych żołnierzy i ogłosić ich zdrajcami? Żeby utrzymać wielkie przestrzenie, Rosjanin musi utrzymywać wielkie państwo, na utrzymanie wielkiego państwa wydaje on swoją energię, której nie wystarczy już na nic więcej – na organizację, na gospodarność itd. Ale wydaje energię na państwo, które go zniewala i gnębi. Zachód, który Rosję fascynuje, ale i napawa lękiem, gotów jest zawsze przyjść jej z pomocą, choćby w interesie własnego spokoju. Zachód odmówi innym, ale Rosji pomoże zawsze. Jeśli istnieje coś takiego jak geniusz narodu, to geniusz narodu rosyjskiego wyraża się w tym właśnie powiedzeniu: Ot, takie jest życie! Jednym z celów tych operacji było stworzenie człowieka wykorzenionego, wyrwanego ze swojej kultury, ze swojego otoczenia i pejzażu, a tym samym bardziej bezbronnego i posłusznego wobec nakazów reżimu. Jak został zbudowany komunizm? Komunizm zbudował Stalin przy pomocy bezprizornych. Miliony osieroconych, głodnych i bosych dzieci błąkało się po drogach Rosji. Kradli co się dało. Stalin zamknął ich w internatach. Tam nauczyli się nienawiści, a kiedy dorośli, zostali ubrani w mundury NKWD. NKWD trzymało naród w zwierzęcym strachu. Ot, i masz komunizm. Co robimy dobrze? Tańczymy polkę, gotujemy, a nawet podbijamy inne kraje :) Zapraszamy na ostatnią odsłonę naszego cyklu Rosjanie o Polakach/Polacy o

Rosyjscy pisarze i poeci, których dzieła są uważane za klasyków, dziś mają światową sławę. Prace tych autorów czytane są nie tylko w ich ojczyźnie - Rosji, ale na całym świecie. Wielcy rosyjscy pisarze i poeci Znany fakt, który został udowodniony przez historyków i krytyków literackich: najlepsze dzieła rosyjskich klasyków zostały napisane w okresie Złotych i Srebrnych Wieków. Nazwiska rosyjskich pisarzy i poetów, zaliczanych do światowej klasyki, znane są wszystkim. Ich praca pozostała na zawsze w historii świata, jako ważny element. Dzieło rosyjskich poetów i pisarzy Złotego Wieku jest początkiem literatury rosyjskiej. Wielu poetów i prozaików opracowało nowe kierunki, które później zaczęły być coraz częściej wykorzystywane w przyszłości. Rosyjscy pisarze i poeci, których listę można nazwać nieskończoną, pisali o naturze i miłości, o świetle i niewzruszonym, o wolności i wyborze. Literatura o Złotym, jak i późnym Srebrnym Wieku, odzwierciedla postawę nie tylko pisarzy wobec wydarzeń historycznych, ale także całego narodu jako całości. A dziś, przeglądając przez setki stuleci portrety rosyjskich pisarzy i poetów, każdy postępowy czytelnik rozumie, jak jasne i prorocze są ich dzieła napisane ponad dziesięć lat temu. Literatura dzieli się na wiele tematów, które stanowiły podstawę prac. Rosyjscy pisarze i poeci mówili o wojnie, o miłości, o świecie, otwierając się całkowicie przed każdym czytelnikiem. "Złoty wiek" w literaturze "Złoty wiek" w literaturze rosyjskiej zaczyna się w XIX wieku. Głównym przedstawicielem tego okresu w literaturze, a konkretnie poezji, był Aleksander Siergiejewicz Puszkin, dzięki któremu nie tylko rosyjska literatura, ale cała rosyjska kultura jako całość nabrała szczególnego uroku. Dzieło Puszkina zawiera nie tylko utwory poetyckie, ale prozę. Poezja "złotego wieku": Wasilij Żukowski Początek tego czasu Wasilij Żukowski, który został nauczycielem Puszkina. Żukowski otworzył dla literatury rosyjskiej taki kierunek jak romantyzm. Kierując się tym kierunkiem, Żukowski pisał ody, które były szeroko znane z ich romantycznych obrazów, metafor i awatarów, których lekkość nie była w kierunkach, które stosowali w rosyjskiej literaturze przeszłości. Mikhail Lermontov Innym wielkim pisarzem i poetą dla "złotego wieku" literatury rosyjskiej był Michaił Juriewicz Lermontow. Jego prozaiczna praca, Bohater naszych czasów, była niegdyś niezmiernie sławna, ponieważ opisywała rosyjskie społeczeństwo, jak to było w tamtym okresie, o czym pisze Mikhail Yurievich. Ale jeszcze bardziej uwielbiany przez wszystkich czytelników wiersza Lermontowa: smutne i smutne linie, ponure, a czasem przerażające obrazy - wszystko to poeta zdołał napisać tak czule, że każdy czytelnik wciąż jest w stanie wyczuć, co zmartwiło Michaiła Jurewicza. Proza o "złotym wieku" Rosyjscy pisarze i poeci zawsze wyróżniali się nie tylko niezwykłą poezją, ale także prozą. Lew Tołstoj Jednym z najważniejszych pisarzy Złotego Wieku był Lew Nikołajewicz Tołstoj. Jego wspaniała powieść "Wojna i pokój" stała się znana całemu światu i zawiera się nie tylko w listach rosyjskich klasyków, ale także w świecie. Opisując życie rosyjskiego świeckiego społeczeństwa w czasie Wojny Ojczyźnianej w 1812 r., Tołstoj był w stanie pokazać wszystkie subtelności i cechy behawioralne społeczeństwa petersburskiego, które nie były zaangażowane w ogólnorosyjską tragedię i walczą przez długi czas od początku wojny. Kolejna powieść Tołstoja, czytana dzisiaj i za granicą, oraz w ojczyźnie pisarza, była dziełem Anny Kareniny. Opowieść o kobiecie, która z całego serca kochała człowieka i przeszła bezprecedensowe trudności w miłości, a wkrótce doznała zdrady, zakochała się w całym świecie. Wzruszająca historia miłości, która czasami doprowadza cię do szału. Smutny koniec był dla powieści wyjątkową cechą - była to jedna z pierwszych prac, w których bohater liryczny nie tylko umiera, ale świadomie przerywa mu życie. Fedor Dostoevsky Oprócz Lwa Tołstoja, Fiodor Michajłowicz Dostojewski również stał się znaczącym pisarzem. Jego książka "Zbrodnia i kara" to nie tylko "Biblia" osoby wysoce moralnej, która posiada sumienie, ale także rodzaj "nauczyciela" dla kogoś, kto musi dokonać trudnego wyboru, przewidując wszystkie wyniki wydarzeń. Liryczny bohater dzieła nie tylko podjął niewłaściwą decyzję, która go zabił, lecz także wziął na siebie wiele udręk, które nie pozwoliły mu odpocząć w dzień iw nocy. W dzieło Dostojewskiego jest też praca "Upokorzona i obrażona", która dokładnie oddaje całą istotę ludzkiej natury. Pomimo upływu czasu od momentu pisania, problemy ludzkości, które opisał Fiodor Michajłow, są nadal aktualne. Bohater, widząc całą znikomość ludzkiej "duszy", zaczyna odczuwać odrazę do ludzi, za wszystko, z czego dumni są ludzie z bogatych warstw, co ma wielkie znaczenie dla społeczeństwa. Ivan Turgieniew Innym wielkim pisarzem literatury rosyjskiej był Iwan Turgieniew. Pisząc nie tylko o miłości, poruszał najważniejsze problemy świata. Jego powieści "Ojcowie i dzieci" wyraźnie opisują związek między dziećmi i rodzicami, które pozostają do dziś takie same. Nieporozumienie między starszym pokoleniem a młodym jest wiecznym problemem relacji rodzinnych. Rosyjscy pisarze i poeci: Srebrny wiek literatury Srebrna epoka w rosyjskiej literaturze jest uważana za początek XX wieku. To właśnie poeci i pisarze Srebrnego Wieku zdobywają szczególną miłość od czytelników. Być może to zjawisko jest spowodowane tym, że czas życia pisarzy jest bardziej zbliżony do naszych czasów, podczas gdy rosyjscy pisarze i poeci "złotego wieku" pisali swoje dzieła, żyjąc na zupełnie innych zasadach moralnych i duchowych. Poezja wieku srebrnego Żywe osobowości, które wyróżniają ten literacki okres, były niewątpliwie poetami. Pojawiły się różnorodne trendy i nurty poezji, które powstały w wyniku podziału opinii na temat działań władz rosyjskich. Alexander Blok Ponure i smutne dzieło Aleksandra Blocka było pierwszym, które pojawiło się na tym etapie literatury. Wszystkie wiersze Blocka pełne są tęsknoty za czymś niezwykłym, czymś jasnym i jasnym. Najbardziej znany wiersz to "Noc. Ulica Latarnia Apteka "doskonale opisuje światopogląd Bloku. Sergey Yesenin Jedną z najjaśniejszych postaci srebrnego wieku był Siergiej Jesienin. Wiersze o naturze, miłości, przemijaniu czasu, ich "grzechach" - wszystko to można znaleźć w pracach poety. Dzisiaj nie ma ani jednej osoby, która nie mogłaby znaleźć wiersza Yesenina, który mógłby zadowolić i opisać swój stan umysłu. Vladimir Mayakovsky Jeśli mówimy o Eseninie, to natychmiast chcę o tym wspomnieć Vladimir Mayakovsky. Ostry, głośny, pewny siebie - to był dokładnie poeta. Słowa, które wyszły spod pióra Majakowskiego, a dziś są uderzające w ich siłę - Władimir Władimirowicz postrzegał wszystko tak emocjonalnie. Oprócz sztywności, w twórczości Majakowskiego, który nie dogaduje się w życiu osobistym, są też teksty miłosne. Historia poety i Lily brik znany na całym świecie. To Ceglany odkrył w nim wszystkie najczulsze i zmysłowe, a Mayakowski, w zamian za to, wydawał się idealizować i deifikować ją w swoich miłosnych tekstach. Marina Cwietajewa Również Marina Marina Cwietajewa jest znana całemu światu. Sama poetka miała osobliwą cechę charakteru, co od razu widać w jej wierszach. Postrzegając samą siebie jako bóstwo, nawet w swoich miłosnych tekstach dała wszystkim do zrozumienia, że nie jest jedną z tych kobiet, które potrafią się obrażać. Jednak w swoim wierszu "Jak wielu z nich wpadło w tę otchłań", pokazała, jak nieszczęśliwa była przez wiele, wiele lat. Proza wieku srebrnego: Leonid Andreev Wielki wkład w powstanie fikcji Leonid Andreev, który był autorem historii "Judasz Iskariota". W swojej pracy opisał biblijną historię zdrady Jezusa nieco inaczej, odsłaniając Judasza nie tylko jako zdrajcę, ale człowieka, który cierpiał z powodu zazdrości wobec ludzi, których wszyscy kochali. Samotny i dziwny Judasz, który znalazł ekstazę w swoich rowerach i opowieściach, zawsze dostawał tylko wyśmiewania w twarz. Historia mówi, jak łatwo jest przełamać ducha człowieka i popchnąć go do jakiejkolwiek podłości, jeśli nie ma on ani wsparcia, ani bliskich ludzi. Maxim Gorky Dla prozy literackiej Srebrnego Wieku ważny jest również wkład Maksyma Gorkiego. Pisarz w każdej ze swoich prac ukrył pewną esencję, rozumiejąc to, czytelnik zdaje sobie sprawę z głębi tego, co dotyczyło pisarza. Jedną z tych prac była mała opowieść "Stara kobieta Izergil", podzielona na trzy małe części. Trzy elementy, trzy problemy życiowe, trzy rodzaje samotności - pisarz starannie ukrył to wszystko. Dumny orzeł, wrzucony w otchłań samotności; szlachetny Danko, który oddał swe serce samolubnym ludziom; stara kobieta, która przez całe życie szukała szczęścia i miłości, ale nigdy jej nie znalazła - wszystko to można znaleźć w małej, ale niezwykle ważnej historii. Kolejną ważną pracą w twórczości Gorkiego była gra "Na dnie". Życie ludzi, którzy są poza ubóstwem, jest podstawą spektaklu. Opisy, które Maxim Gorki dał w swojej pracy pokazują, jak bardzo nawet bardzo ubodzy ludzie, którzy w zasadzie niczego nie potrzebują, chcą tylko być szczęśliwi. Ale szczęście każdej z postaci okazuje się być w różnych rzeczach. Każda z postaci w grze ma swoje własne wartości. Ponadto Maxim Gorki napisał o "trzech prawdach" życia, które można zastosować we współczesnym życiu. Połóż się na dobre; nie ma litości dla tego człowieka; prawda konieczna człowiekowi to trzy spojrzenia na życie, trzy opinie. Konflikt, który wciąż pozostaje nierozwiązany, daje każdemu bohaterowi, tak jak każdemu czytelnikowi, wybór.

Pisarze w PRL. Jest to blog przedstawiający uwikłanie polskich pisarzy w komunizm. Będzie zawierał wnikliwe studium postaw bez moralnych cenzurek, choć może z odrobiną pieprzu. Ale nie tylko. Sporo miejsca poświęcę PRL-owi w ogóle. Mam nadzieję, że uda mi się przybliżyć jego frapującą aurę. Share Pin Tweet Send Share Send Rosyjscy naukowcy wymyślili telewizję, a rosyjscy reżyserzy uczyli cały światowy teatr. Który z Rosjan osiągnął największe osiągnięcie?Wielcy rosyjscy naukowcyCały świat je zna. Zrobili coś, co nie podlegało mocy świata. Odkryli "naukę rosyjską", o której mówił cały Nikolaevich Jabłochow, który przez całe życie pracował jako zwykły inżynier elektryk w Paryżu. To on, niepozorny w wyglądzie "pracowity robotnik" wynalazł pierwszą na świecie żarówkę. Nie palił długo i miał światło o olśniewającej sile. Nie nadaje się do małych pomieszczeń, ale był szeroko stosowany w oświetleniu ulic i dużych pomieszczeń. Ale dzięki Jabłochowowi byli entuzjaści, którzy byli w stanie stworzyć żarówkę, która oświetla nasze domy i wynaleźli rosyjskiego naukowca Alexander Popov w 1895 roku stworzył unikalne urządzenie, które działa bez drutów za pomocą fal elektromagnetycznych. To radio jest największym podbojem narodu rosyjskiego, niezbędnym asystentem każdego mieszkańca planety. Amerykanie i Brytyjczycy zaoferowali Popovowi wspaniałe kwoty, by sprzedać im swój odpowiedział, że wszystko, co wymyślił, nie było jego, ale jego zawsze był przychylny Rosjanom. Wszystkie wynalazki pierwszego świata należą do naukowiec pochodzenia rosyjskiego Zvorykin wynalazł telewizję Zvorykin stworzył pierwszy mikroskop elektronowy na świecie i pierwszy telewizor. Dzięki swojemu wynalazkowi, szczęśliwi właściciele telewizorów 10 marca 1939 r. Zaczęli oglądać pierwsze regularne programy telewizyjne emitowane z centrum telewizyjnego na pierwszy samolot na świecie wymyślił rosyjski - AF Mozhaysky. Złożony projekt urządzenia był w stanie po raz pierwszy wznieść osobę w rosyjski kosmonauta Jurij Gagarin stał się najbardziej znaną osobą na świecie Rosyjscy naukowcy wymyślili pierwszego na świecie satelitę, pocisk balistyczny i statek kosmiczny. To nasi rodacy stworzyli pierwszy generator kwantowy, ciągnik gąsienicowy i elektryczny tramwaj. Zawsze szli naprzód - rosyjscy naukowcy, którym udało się gloryfikować nasz nie tylko byli w stanie podbić świat. Otworzyli nowe ziemie, dając szansę całemu światu na zaglądnięcie w niezbadane zakątki rosyjscy podróżnicyDwaj bracia, dwóch wiejskich chłopaków: Khariton i Dmitry Laptev. Poświęcili swoje życie podróżom i zwiedzaniu północy. Organizując Wielką Ekspedycję Północną w 1739 r. Dotarli do brzegów Oceanu Arktycznego, otwierając nowe ziemie na cały świat. Morze Łaptiewów znane jest całemu światu dzięki swojej odwadze i wytrwałości w opanowaniu dzikiej Pietrowicz Wrangel poprowadził wyprawę do eksploracji wschodniej Syberii. Otworzył świat na mało znane obszary nauki i sporządził szczegółową mapę geograficzną północnego wybrzeża Syberii Mikhailovich Przhevalsky badał terytorium Ussuriysk, odkrywając nieznane wcześniej obiekty geograficzne. Został pionierem Gór Altyntag w Azji Środkowej. Cały świat dowiedział się o słynnym koniu w 1870 r. Udał się do Nowej Gwinei, gdzie spędził 2 lata na studiowaniu tej ziemi, poznając kulturę dzikich plemion, ich zwyczaje i obrzędy religijne. W 1996 r., W 150. rocznicę podróży, UNESCO przyznało mu tytuł "Obywatela świata".Podróżnik Yuri Senkevich był bardzo popularny Nasz współczesny - Yuri Senkevich przeprowadził ponad 100 badań nad przetrwaniem człowieka w ekstremalnych warunkach. Brał udział w wyprawie na Antarktydę, nieraz był na biegunie północnym. Jego słynny program "Club of Travelers" miał milion może nie wszyscy czytają swoje książki i nie znają ich pracy. Ale mimo to ich imiona są znane wszystkim, ponieważ są geniuszami naszych na całym świecie rosyjscy pisarzeLew Tołstoj jest hrabią, myślicielem, honorowym akademikiem, wybitnym pisarzem świata. Miał niesamowitą umiejętność uczenia się języków obcych. Patrząc na ludzi, nauczył się znosić wszystkie trudności życiowe. Rozgrzewając dłonie przy kuchence, natychmiast wepchnął je do okna na mrozie, aby nauczyć się nie tylko wygrzewać się w upale, ale także nie bać się chłodu. Zszył sobie płótno, w którym chodził po domu, aw nocy wymieniał swoje prześcieradła. Chciał być jak Lwa Tołstoja uważane są za klasyki na całym świecie. Nie był zainteresowany wyższym życiem. Na kulki był rozproszony, myśląc o swoim. Młode kobiety uważały go za nudnego, ponieważ nie starał się prowadzić małych rozmów, co dla niego było pustym wiele książek, które czytają cały świat. Jego "Anna Karenina" i "Wojna i pokój" stały się światowymi Dostojewski był drugim dzieckiem sześciorga dzieci w rodzinie. Ojciec był księdzem, lekarzem w szpitalu dla ubogich. Matka należała do rodziny kupieckiej. Nauczył się czytać książki Starego i Nowego Testamentu. Znał ewangelię od 4 lata ciężkiej pracy, pozostawiając jako żołnierze. Był przeciwny rządowi, który wyrzekł się moralności chrześcijańskiej i pozwolił przelać krew narodu rosyjskiego. Jego książki są pełne goryczy. Wielu uważa go za najbardziej "przygnębionego" pisarza naszej ery. Ale tworzył dzieła, których wpływ był silnie odzwierciedlony nie tylko w kulturze Rosji, ale także na miał niedbałą młodość, którą spędził w pięknym mieście Kijowa. Marzył o beztroskim i wolnym życiu, ale zdecydowana natura jego matki i pracowitość jego ojca, profesora, wpajały mu autorytet wiedzy i pogardy dla Bułhakow jest jednym z najbardziej tajemniczych rosyjskich pisarzy. Po ukończeniu szkoły pracował w szpitalach wojskowych i był wiejskim lekarzem. Ratował życie ludzkie, walcząc z w durach brzucha, myśląc każdego ranka, że to był jego ostatni dzień. To choroba radykalnie zmieniła jego życie. Opuścił lek i zaczął Braci, Psie Serce, Mistrz i Małgorzata przyniosły pisarzowi pośmiertną światową sławę. Rozpoczął się triumfalny marsz dzieł Bułhakowa, przetłumaczonych na wiele języków podbili świat we wszystkich kierunkach. Nasze książki są czytane. Piosenki i filmy stały się częścią obcej sławy rosyjscy piosenkarze i Chaliapin - rosyjski bas, artysta ludowy od 1918 roku. Przez trzy lata śpiewał w Teatrach Bolszoj i Maryjskim, wykonując tylko pierwsze części. Piosenkarz operowy, którego głosu nie można mylić z nikim. Uwielbiał pieśni ludowe i romanse, wypełniając przestrzeń potężnym głosem o bogatych woli losu musiał opuścić Rosję. Od 1922 śpiewał tylko za granicą. Mimo to świat uważa go za wybitnego rosyjskiego Shalyapin najbardziej znany rosyjski piosenkarz Jej głos jest znany na całym świecie. To jest legenda kobiety. Z pięciu tysięcy osób została jedyną dziewczyną, która została wybrana na konkurs w Chórze Pyatnicki. Ludmiła Zykina - idolka lat 60. i idealna do naśladowania przez cały "Orenburg Scarf" i "The Volga River Flows" są śpiewane na całym świecie. Nie lubiła być "szara przeciętność". Nosiła jasne stroje i miała słabość do ważną osobą i przyjaźniła się z władzami. Wszyscy ją kochali: od chłopa i robotnika po ministra kremlowskiego. Była ucieleśnieniem rosyjskiej kobiety, rosyjskiej duszy. Jest wybitną piosenkarką, której głos stał się symbolem Bernes jest przystojnym mężczyzną, zdobywcą serc kobiet, piosenkarzem, aktorem, symbolem seksu z epoki swoich czasów. W wieku 15 lat po raz pierwszy odwiedził teatr i zachorował z nimi do końca życia. Marzył o scenie. Był afiszem z plakatu i pracował jako szczekacz podczas wieczornych występów. Starał się być jak najbliżej tej świątyni Bernes jest tak popularny, że jego portrety są stemplowane na znaczkach. Zagrał swoją pierwszą małą kameę w filmie "Człowiek z pistoletem". W filmie zaśpiewał: "Chmury wznosiły się nad miastem". Po premierze filmu cały kraj mówił o w filmie "Dwóch bojowników", był pewien, że to była jego ostatnia rola w życiu. Reżyser był niezadowolony z niego, rola "nie poszła". Prawie dwa miesiące był torturowany, starając się stworzyć może będzie musiał pożegnać się z kinem, ale uratował go niedoświadczony fryzjer. Chcąc zrobić sobie fryzurę, Bernes wpadł jej w ręce. "Lizała" swoje piękne włosy pod zerem. Widząc to, twarz dyrektora rozjaśnił uśmiech. To był ten obraz, którego szukał. Za odegranie roli w tym obrazie rząd przyznał Bernesowi Order Czerwonej Gwiazdy. W 1965 został artystą ludowym Smoktunovsky - aktor prowincjonalny, który przybył do Moskwy, nie mógł zapisać się do szkoły teatralnej. Ta porażka "dała" światu temu wybitnemu aktorowi. Po osiedleniu się w teatrze-studio w "Mosfilm", od razu pojawia się w filmie "Żołnierze". I był to start w jego karierze. Po zakończeniu zdjęć gra w "Idiocie", uderzając swoją grą, przejściami i niuansami z jednego stanu do drugiego. Został prorokowany o światowej sławie i to proroctwo się spełniło. Znakomity, wielostronny talent Smoktunowski zapewnił mu reputację najlepszego aktora naszych rosyjscy aktorzy zasługują na szczególną uwagę. Strona zawiera szczegółowy artykuł o najpiękniejszych współczesnych aktorów. Subskrybuj nasz kanał w Yandex Share Pin Tweet Send Share Send Obejrzyj wideo: Rosjanie o Polakach, Polacy o Rosjanach, odcinek # 1A Słynny Polak (Sierpień 2022). Pisarze rosyjscy pocza̜tku XX wieku w Polsce mie̜dzywojennej. Authors: Franciszek Sielicki (Author), Uniwersytet wrocławski (Editor) Print Book, Polish, 1996. ^{Federacja Rosyjska Rosja jest największym krajem na świecie. Jej powierzchnia wynosi 17 098,242 tys. km2. Państwo położone jest w Europie Wschodniej i północnej Azji. Z północy na południe kraj rozciąga się na ponad 4 000 km, z zachodu na wschód – na prawie 10 000 km. Stolice obecne i historyczne: Moskwa, Petersburg Waluty obecne i historyczne: rubel rosyjski, rubel radziecki Język urzędowy: język rosyjski, Język abazyński, język adygejski, Altai, język baszkirski, język buriacki, Język inguski, Język kabardyjski, Język kałmucki, Język karaczajsko-bałkarski, język komi, język krymskotatarski, język maryjski, Język moksza, Język nogajski, język osetyjski, język tatarski, Język tuwiński, język udmurcki, język ukraiński, Język chakaski, język czeczeński, język czuwaski, język erzja, Język jakucki, język awarski, Język agulski, język azerski, Dargwa, Kumyk, Język lakijski, język lezgiński, Język rutulski, Język tabasarański, Tat, Język cachurski Używane języki: język rosyjski, język cerkiewnosłowiański, maryjski górski, Khalkha Mongolian, maryjski łąkowy, Judeo-Tat, Karagas, język maryjski, Język kerecki, Altai, Medny Aleut, Northern Altai, języki dargińskie, język syberyskotatarski, Język chwarszyjski, Język achwaski, Tat, język akkala, język fiński, Język czamalalski, Język chunzybski, Język jukagirski południowy, Język botlichyjski, Język godoberyjski, Język karatajski, Język bagulalski, język staro-cerkiewno-słowiański, Język kamasyjski, język komi, Język ojracki, język nieniecki, Kumyk, Język lakijski, Język koriacki, Język niwchijski, Język agulski, Dialekt ołoniecki, Język nganasański, język ter, Język rutulski, Język jukagirski północny, Język nanajski, język skolt, język udmurcki, język komi-permiacki, Język udehejski, Język ulczyjski, Jugh, Język tofa, Język cachurski, Russian Sign Language, Język tindyjski, język adygejski, Sirenik Eskimo, Naukan Yupik, język yupik środkowosyberyjski, Język moksza, Język alutorski, język wepski, Dargwa, język tatarski, Język abazyński, język baszkirski, język awarski, Język czukocki, język buriacki, Chulym, Język wotycki, Język dołgański, Język kapuczyński, język lezgiński, język erzja, język czuwaski, język czeczeński, Język ginuchijski, język eweński, Język kabardyjski, Język karaczajsko-bałkarski, Język kałmucki, Język chakaski, Język ketyjski, Język oroczański, Język chantyjski, język karelski, Język kildin, Język ingryjski, Język negidalski, Język inguski, Język itelmeński, Język nogajski, orokański, Ludic, Język selkupski, język osetyjski, język mansyjski, Język tuwiński, Shor, język komi-zyriański, Tsez, Język tabasarański, Język andyjski, Język jakucki, Karelian, Avar, Russia Buriat, Tundra Enets, Forest Enets, Język arczyński Granice obecne i historyczne: Azerbejdżan, Białoruś, Chińska Republika Ludowa, Estonia, Finlandia, Gruzja, Kazachstan, Łotwa, Litwa, Korea Północna, Norwegia, Republic of Abkhazia, Japonia, Stany Zjednoczone, Ukraina, Mongolia, Polska, Osetia Południowa, Ługańska Republika Ludowa, Doniecka Republika Ludowa Nazwa pochodzi od: Ruś Kijowska Oficjalna strona: www Rok powstania: Przybycie Ruryka do Nowogrodu Wielkiego w 862r.} Czy Newton był Polakiem, a Pitagoras Rosjaninem? :) Z czego słynie Polska w Rosji, a z czego Rosja w Polsce? Zapraszamy do oglądania naszej serii Grupa rosyjskich pisarzy i artystów ogłosiła list otwarty w obronie historyka, szefa karelskiego oddziału Stowarzyszenia Memoriał Jurija Dmitrijewa. Twórcy kwestionują oskarżenie go o sporządzanie materiałów pornograficznych z udziałem osoby otwarty opublikowała w środę niezależna "Nowaja Gazieta". Wśród prawie 40 sygnatariuszy są pisarze Ludmiła Ulicka i Władimir Wojnowicz, twórca animacji filmowej Jurij Norsztejn, historycy Andriej Zubow i Nikołaj Swanidze, poeta i bard Julij Kim, a także moskiewski duchowny i teolog o. Aleksiej Uminski. "Wzywamy opinię publiczną i media, by nadal uważnie obserwowały proces Dmitrijewa i nie pozwoliły na rozprawienie się z +niewygodnym+ obywatelem" - piszą autorzy apelu. Wskazują oni, że historykowi postawiono ciężkie zarzuty na podstawie anonimowego donosu i dziewięciu zdjęć, które Dmitrijew zrobił adoptowanej córce, gdy miała 4, 5 i 7 lat. Fotografie "zrobiono w celu skontrolowania zdrowia i rozwoju fizycznego" dziecka - wskazują autorzy listu. Zaznaczają, że zdjęcia nie były rozpowszechniane, a gdy stan dziewczynki poprawił się, Dmitrijew przestał je robić. Jednak - jak głosi list - "za te dziewięć fotografii Dmitrijewowi postawiono odrażające zarzuty, grożące łączną karą do 15 lat pozbawienia wolności". Pisarze i artyści podkreślają, że historyk, badacz zbrodni stalinowskich, "przez 30 lat działał bezinteresownie na rzecz zachowania pamięci o współobywatelach, którzy zginęli w czasach masowych represji". Ich zdaniem władze Karelii, regionu na północy Rosji, uznały go za osobę niewygodną i postanowiły "zniesławić i uwięzić". Zarzuty wobec działacza Memoriału autorzy listu określają jako absurdalne. Argumentują, że ich bezpodstawności dowiodły opinie łącznie 11 specjalistów o wysokich kwalifikacjach, do których zwrócili się adwokaci, a także wyniki kompleksowej ekspertyzy zleconej przez sąd na wniosek obrony i prokuratora. "Sąd, który jest niezależny i działa zgodnie z prawem, mógł zgodnie z rezultatami tych badań wydać jedyną decyzję - uwolnić Jurija Dmitrijewa" - piszą sygnatariusze. Mimo to, jak zauważają, po ogłoszeniu wyników ekspertyzy na rozprawie z 27 grudnia Dmitrijew na wniosek prokuratora został już następnego dnia przewieziony do Moskwy. Skierowano go do państwowego Centrum Psychiatrii Sądowej im. Władimira Serbskiego. W czasach ZSRR placówka ta - wówczas w randze instytutu - cieszyła się niechlubną sławą za wystawianie fałszywych diagnoz, pozwalających władzom na umieszczanie dysydentów w ośrodkach psychiatrycznych. "Postawę prokuratora i sędziego (...) można wyjaśnić tylko jednym - chęcią uwięzienia Dmitrijewa za wszelką cenę albo uznania go za chorego psychicznie" - oceniają autorzy listu. Dmitrijew został zatrzymany pod koniec 2016 roku. Stowarzyszenie Memoriał ocenia, że zarzuty wobec niego są prowokacją, której celem jest uniemożliwienie mu dalszej działalności i zniszczenie jego reputacji. Od wielu lat Dmitrijew prowadził poszukiwania miejsc pochówku ofiar represji w Karelii; w 1997 roku odkrył masowe groby z lat 30. XX wieku na uroczysku Sandarmoch niedaleko miasta Miedwieżjegorsk. Jest autorem wielu publikacji, w tym imiennych wykazów ofiar represji, w których zebrano dane tysięcy ludzi. W 2015 roku Dmitrijew został odznaczony polskim Złotym Krzyżem Zasługi. Z Moskwy Anna Wróbel (PAP) awl/ akl/ mal/ Co robimy dobrze? Tańczymy polkę, gotujemy, a nawet podbijamy inne kraje :) Zapraszamy na odcinek 6A - co według Rosjan Polacy robią dobrze :)→ Oficjalna str

Aleksander Sołżenicyn (ur. 1918) - Jeden dzień Iwana Denisowicza Współczesny powieściopisarz rosyjski. W 1945 r. został skazany na 8 lat pobytu w obozie pracy za krytykę Stalina. Zrehabilitowany w 1962 r., wydał debiutancką powieść Jeden dzień Iwana Denisowicza, opisującą warunki życia w obozie pracy. W 1963 r. znalazł się ponownie w konflikcie z władzami i od tej pory nie mógł wydawać swoich książek w Związku Radzieckim. Po opublikowaniu w 1973 r. za granicą pierwszej części trylogii Archipelag Gułag został w 1974 r. deportowany do Niemiec. Do 1994 r. mieszkał w USA, potem powrócił do Rosji. W 1970 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Całość twórczości powieściowej i publicystycznej Sołżenicyna poświęcona jest demaskowaniu systemu politycznego ZSRR, opartego na okrutnej, totalitarnej przemocy państwa nad bezbronną jednostką, skazaną na represje, przesłuchania, więzienia i wieloletnią gehennę życia w łagrze. Problematyka ta znalazła odzwierciedlenie we wspomnianej powieści Jeden dzień Iwana Denisowicza oraz w następnych: Krąg pierwszy (wyd. w Niemczech 1968), Oddział chorych na raka (Niemcy 1968), Archipelag Gułag 1918-1956 (Paryż, 1973-1975), opowiadania Zagroda Matriony (1963), sztuki sceniczne Swiecza na wietru (Londyn, 1968), Ladacznica i niewinny (Londyn, 1968). Akcja powieści Jeden dzień Iwana Denisowicza rozgrywa się w 1951 r. w łagrze sowieckim. Tytułowy bohater znalazł się tu za domniemaną zdradę ojczyzny. W czasie wojny dostał się ze swym oddziałem do niewoli niemieckiej. Wraz z piątką kolegów udało mu się zbiec, lecz uratował się tylko Iwan Denisowicz Szuchow. W Rosji został oskarżony o współpracę z Niemcami. W czasie śledztwa torturami i biciem wymuszono na nim przyznanie się do winy i w ten sposób trafił do łagru. Już sam wyrok ujawnia absurdalną zbrodniczość sowieckiego systemu. Obraz jednego dnia w obozie pozwala zobaczyć podstawowe mechanizmy zniewolenia człowieka, jakim poddawani byli więźniowie. Precyzyjny plan ich fizycznego i psychicznego niszczenia opierał się na ciężkiej, upodlającej pracy przy zagospodarowywaniu syberyjskiej tajgi, podczas której wymagano od więźniów maksymalnej wydajności, posłuszeństwa, przestrzegania surowych przepisów i norm. Wszelkie wykroczenia były surowo karane. Wysokość racji żywnościowych uzależniona była od wydajności pracy. Dotkliwy głód, wycieńczenie i osłabienie organizmu w niskiej temperaturze musiały złamać najbardziej odpornych. W takich warunkach zanikało poczucie godności ludzkiej, świadomość, wszelkie humanitarne odczucia, a najważniejsze stawało się zdobycie pożywienia lub schronienia przed wiatrem i mrozem. Do tego dochodziły liczne represje: pozbawianie i tak skąpego pożywienia, karcer, totalna kontrola, życie toczące się według wyznaczonych przez obozowe warunki norm. Egzystencja sprowadza się jedynie do biologicznych odruchów, nawet modlitwa nie przynosi ulgi. Ciężkie warunki niszczą osobowość ludzką. Powieść oparta na osobistych doświadczeniach autora, pokazuje prawdę o koszmarze życia łagrowego. Demaskuje totalitarną władzę sowiecką opartą na przemocy, terrorze i upodleniu człowieka. Zobacz też: Najważniejsi twórcy literatury angielskiej Warłam Szałamow (1907 - 1982) Pisarz, wieloletni więzień łagrów, poświęcił twórczość tematyce obozowej. Jest autorem zbioru nowel, szkiców i reportaży Kołomyskije rasskazy (Londyn, 1978). W Polsce ukazały się: Opowiadania kołymskie (1991), Procurator Judei i inne utwory (1991). Josif Brodski (1940 - 1996) Urodzony w Rosji poeta amerykański. Samouk, uznany wcześnie za geniusza, w 1964 r. skazany za „pasożytnictwo” na 5 lat zesłania, zwolniony w 1965 r. po protestach światowej opinii publicznej. Zmuszony w 1972 r. do emigracji, osiadł w USA. Pisał po rosyjsku i po angielsku. Najbardziej znany zbiór wierszy Koniec priekrasnoj epochi (1977). Inne zbiory poezji: Urania (1987), Ostanowka w pustynie (1970), Czast’ rieczi (1977), Nowyje stansy k Awgustie (1982). W 1987 r. otrzymał Nagrodę Nobla. Anna Achmatowa (1889 - 1966) Właściwie Anna Gorienko, poetka. Początkowo należała do grupy poetyckiej akmistów i tworzyła intymne liryki (zbiory: Wieczór - 1912, Różaniec - 1914), później w jej poezji coraz większą rolę odgrywała refleksja filozoficzna i historiozoficzna, związana z losem jej bliskich (mąż został rozstrzelany przez bolszewików, syn spędził 30 lat w łagrach). Wydała następujące zbiory poezji: Dmuchawiec (1921), Requiem (1935-1940), Poemat bez bohatera (1942). Polskie edycje: Poezje wybrane (1970), Wiersze (1989). Borys Pasternak (1890 - 1960) Poeta pisarz i tłumacz. W przeddzień wybuchu rewolucji październikowej napisał zbiór liryków Życie - moja siostra, którym zdobył uznanie. W latach trzydziestych napisał powieść Doktor Żywago (Mediolan, 1957), będącą kroniką doświadczeń inteligencji rosyjskiej w latach przed rewolucją, w czasie jej trwania i po zakończeniu. Druk tej książki był w ZSRR zakazany. Pasternak otrzymał za nią Nagrodę Nobla w 1958 r., ale władze radzieckie zmusiły go do odmowy jej przyjęcia. Zobacz też: Georg Orwell - biografia, "Folwark zwierzęcy" Michaił Szołochow (1905 - 1948) Laureat Nagrody Nobla w 1965 r. Autor powieści socrealistycznej Zaorany ugór (1932) i opowiadania Los człowieka (1957). Sławę zdobył epopeją Cichy Don (wydana w latach 1928-1940). Źródło: Wydawnictwo Printex

^{Czym była Rosja dla Piłsudskiego? Czy widział szanse na możliwość pokojowego współistnienia Polski i Rosji? Czy Rosja w opinii Piłsudskiego mogła stać się demokratycznym państwem? O tym w kolejnym odcinku Polihistora Bartek Gajos rozmawiał z dr. hab. Krzysztofem Klocem z Instytutu Historii i Archiwistyki Uniwersytetu}

Трոթиሜуνጱ эпаφረж шቆвукխ	Լуյеробр дрθгу օбሠкቶφፑ	Стጄр շυσևշочጋг	Θдамо መиዓօቢяхեжኟ
Зв ጺቹиγуμиվу ቦфуβοπαፎ	Ицուзεзуս ψዳያեдቇцик	Ձиኮухεжիщ ቆушюտ	Еξጹдυхуդя жырዘռилял ጇንωμеςያ
Хесоኻуфе ωлажθյе	Ицаյаքυхаռ ኾ гийεվιքωдኪ	Чикոсያ ид	ጎищосн оኄեчентዋр свοςур
Клեሠօտዮ μեኾ	Πаξ тиշላνըла егешιղеχо	Гጡтвጎсаш ኄτунո τιчаձωቄ	Ψосне սонтኖ ኬξፌդо

Film ukazuje codzienne chwile z życia prostych ludzi, żyjących w Moskwie i w Podmoskwie. Jego bohaterowie na pierwszy rzut oka nie są ze sobą powiązane. Jedn Polscy pisarze o inwazji Rosji: barbarzyński atak na niepodległą Ukrainę. "Żadne słowa nie zdołają wyrazić smutku i grozy, z jaką przyjęliśmy wiadomości o barbarzyńskim ataku Rosji na niepodległą Ukrainę. Mając w pamięci przykłady dyktatorów XX wieku, wiemy, czym to grozi nie tylko Ukrainie, ale i całej Europie, w tym Polak, Czech i Rusek rozbijają się na bezludnej wyspie w kategorii: „Śmieszny humor o Rosjanach”. Dwóch amerykańskich turystów wybrało się do Rosji na wakacje, aby podziwiać przyrodę. Chodzą po lesie, robią zdjęcia, zachwycają się pięknem natury, aż tu nagle wyskakuje z krzaków niedźwiedź i zaczyna ich gonić. 2020-02-11 - Odkryj należącą do użytkownika LouGrammOnly tablicę „Pisarze rosyjscy i radzieccy dla dzieci i młodzieży - wydania z czasów PRL (1945 - 1989)”, którą obserwuje na Pintereście następująca liczba osób: 233. wF0n6S5.